Torture in Afghanistan (Report)

The US troops have been beating and torturing Afghan detainees in their prisons, but the US government has always denied such facts; however, an investigation by LA Times reporters reveal the truth.

Click on the headline to read the complete report.

Say NO to Polygamy (essay)

Zabihullah Noori
Say NO to Polygamy

Social laws are formed from natural laws. In natural law everything has its equal counterpart, such as the sun and the moon, day and night, black and white, men and women, and husband and wife. Social laws have taken natural laws into consideration. This is why, in regards to civil rights, people have voted for one husband and one wife. The legislatures knew that having more than one husband or one wife would always lead to a very sad and depressing end; this is why they declared polygamy illegal. People should say NO to legalizing polygamy because we should not legalize what would have negative effects on the country.
Some may think of polygamy as a privilege or right. According to these thinkers, polygamy leads to happiness. Having several children playing together, living in a huge community, and sharing happiness with each other, looks like fun to them. Polygamy is like sweet poison that some people wish to drink. It looks so nice that even well-educated people like Elizabeth Joseph, a Utah attorney and journalist, are caught in this trap. According to Elizabeth Joseph in her article, “Polygamy Now!,” polygamy is a lifestyle for women (143). She writes, “Polygamy is the one lifestyle that offers an independent woman a real chance to ‘have it all (use all the chances available at hand and choose the best man available, regardless of his marital status)’ ” (143). But there is another side to the picture and the reality is completely different. She never expresses the fact that this chance will lead to the worst lifestyle. It is considered intrusive to marry an already married man and that is why it is illegal in most states. In addition to state rules and regulations, as a matter of fact, no one wishes to share what she possesses, especially when it is husband. Most women cannot stand the thought of their husbands sleeping with other women. Such behavior is called “cheating” and is strongly rejected by American society. How can one think of sharing a husband for her whole life? No way! This is why most people live with one husband and one wife in monogamous marriage and don’t believe in polygamy. There are, of course, exceptions, and Joseph’s life is one example. But rules are formed based on generalizations, not on exception, and monogamous marriage is a generally accepted rule, not an exception. In order to safeguard society from negative effects of cheating and interfering ones happy life, polygamy must remain illegal.
The U.S. constitution encourages citizens in living equally with no discrimination, as do the cultural ethics, yet polygamy leads to discrimination. This discrimination may start within a family and spread to larger communities. It is impractical to claim that all wives in a polygamous marriage will always be treated equally. The same can be said for their children. When all wives and children in a small community, a family, cannot be treated equally, it is obvious that it leads to discrimination within a family. A very good example of such discrimination is Joseph’s life. She writes, “I don’t have to worry. I know that when I have to work late my daughter will be at home surrounded by loving adults with whom she is comfortable and who know her schedule without my telling them.”(143). This itself is a discrimination, because every wife in a polygamous marriage should have the same right, while what she claims is that since she works longer hours, other wives should take care of her child. What if every wife in a polygamous family had one or two children? How can one wife take care of all of the children equally at the same time? Joseph might be happy in a polygamous marriage, but she never mentions whether or not the other wives are happy. They could be unhappy, and it may be the same in most polygamous marriages. And if the numbers of polygamous marriages grow that will definitely affect bigger communities and even spread all across the country. To avoid such negative effects on the country, polygamy should remain illegal.
Polygamy also encourages cheating among society. I disagree with Elizabeth Joseph when she claims that polygamy is a “free-market,” where every one can have the best choice available (143). However, this free market will encourage the culture of cheating and immorality. But Joseph, not considering this outcome, writes, “Why shouldn’t you or your daughters have the opportunity to marry the best man available, regardless of his marital status?” (143-144). Obviously, polygamy will give you a chance to marry the best man available, but how can you trust a man who is not faithful to his
wife? Isn’t that considered cheating? Aren’t you encouraging the culture of cheating? Most importantly, how can you trust him to be faithful to you for the rest of his life? In “We Have No ‘Right to Happiness,’” Lewis says that “women… are more naturally monogamous than men,” so this will affect a woman’s happiness in a polygamous relationship. Ultimately, at least one person in a polygamous relationship will be unhappy. Once again, society would be better off if polygamy remained illegal.
Another example of a negative result of polygamous marriage on society can be seen when a rich man has several wives and many children. After he dies, all his wives will claim equal shares of his wealth as inheritance, but they may not have the same number of children, or some may not have any children at all. It will be hard to make a fair decision on how to benefit all of them from their husband’s inheritance.
Bearing all the facts in mind, people should never legalize polygamy because it will create dissatisfaction, discrimination and virulence in a family. Since family is the stepping-stone of any society, it has a large impact on that society as a whole. If families became infected with polygamy then society as a whole becomes infected resulting in widespread sadness. To avoid such a huge dilemma, let’s simply say NO to legalizing polygamy.

References:
Ø Joseph, Elizabeth. “Polygamy Now!” Reading Life A Writer’s Reader. Eds. Inge Fink and Gabrielle Gautreaux. United States: Thomson Wadsworth 2005. 143.
Ø Lewis C. S. “We Have No ‘Right to Happiness’” Reading Life A Writer’s Reader. Eds. Inge Fink and Gabrielle Gautreaux. United States: Thomson Wadsworth 2005.146.

Racism in the United States of America (essay)

Zabihullah Noori
Written: March, 15, 2006
Racism in the USA
Racism in the USA has been practiced since the time the continent and country was found. The American government has claimed to have brought an end to this issue, as have the American citizens. But they both, Americans and their government were doing the opposite of what they were claiming. Americans and their government benefit from enacting racism all around the world, as well as within the US because “Racialism (racism) is a form of discrimination based on race, especially the belief that one race is superior to another.” (www.kids.net.au).
Based on the definition of racism, the American government holds itself higher than any other government system all around the world. And white Americans consider themselves better than any other race and nationality within the U.S. Some white Americans may claim that they do not consider themselves better than others; it is other subcultures- non-whites- who see white Americans as better than them. White Americans are the privileged people of race and color in the U.S., but they don’t acknowledge it. They claim that they are normal and there is no difference between them and non-whites. This claim might be valid if the white Americans would have put some effort to balance the social, political and economical inequity between whites and non-whites in the country. Many Americans may claim that the government has made its effort to bring an end to racism within the U.S. They may argue that within the U.S. constitution there is no difference among Americans of different color, race and ethnicity, and all Americans are treated as equals with no discrimination. But if we look at the government, business, and education system of the U.S. we clearly see the massive difference between non-whites and whites. Even some non-whites who are in the government are acting based on whites’ standard. Symbolically, they represent blacks, but action wise they do what whites wish them to do. In addition, white Americans can also be blamed for labeling different subcultures as African, Asian, Indian and so on based on their color, race and ethnicity, while there is no racial label tagged on white Americans. In fact, white Americans consider themselves as All American, Normal American, perfect American, or simply American. This labeling itself shows that white Americans see themselves as superior to other Americans, as one definition of racism says, “Racism includes the belief that genetic or inherited differences produce the inherent superiority or inferiority of one race over another” (www.adl.org). Since white Americans benefit from enacting this racism in many ways, like possessing higher rank in government, businesses and education they never try to bring an end to it within the U.S.
In view of the fact that the U.S. government is formed by a majority of white Americans, white Americans as rulers of the government are responsible for being racist and enacting racism worldwide. Americans never named or considered themselves as terrorists when fighting against Russia, Vietnam, and Japan, killing thousands of innocent people in each war. They never named themselves as Christians responsible for these battles, but as soon as 9/11 happened they felt free to name Muslims around the world as terrorists. Adnan Khan, a Pakistani-Canadian freelance photojournalist, writes that he was treated as a terrorist, questioned for hours, and refused entrance to the USA. (Khan, 555). Khan writes that Muslims fell under suspicion after 9/11 and they all have been treated as terrorists. He writes, “…Muslims are increasingly under suspicion these days, even comfortably hyphenated Canadian ones like myself.” (555). The American arouses and inflames racism by differentiating between people based on their race, nationality and color. Americans treat people of color and race differently, and among those people of color and race they differentiate people who look like middle-eastern. They have a stereotype belief that people of different color and nationality belongs to different particular belief and religion, therefore, they treat them differently and relate political issues to their race, nationality and religion. The U.S. government considering itself as the center and superior government of the world give itself the right to name others, and to do what it wants to do to others, but there is no one who can name the U.S. or its citizens. For example, in compensation for the destruction of two skyscrapers (The World Trade Center) in New York City, the American government destroyed two countries. Again, none of the American citizens labeled themselves as Christian terrorists. Why didn’t the majority of Americans question their government for the bombings in Afghanistan and Iraq? Why didn’t Americans hold themselves accountable for approving the bombings in Afghanistan and Iraq? The Americans may argue that the government controls the issue of war in Afghanistan and Iraq, not the people. But it is the people who pay taxes and financially support the government, so they have the right to vote on such issues as wars. The answer to the above questions is plain as day. Americans consider themselves superior to others; therefore, based on the definition of racism mentioned above, they are racist and are practicing racism. And since practicing racism gives Americans the right of superiority, they don’t want to bring an end to it.
A very good example of Americans being racist can be seen in Charles Krauthammer’s essay about random searches in airports. In his essay he mentions how the U.S. government is profiling based on appearance or race because of religious prejudice. He claims that random searches are useless and airport authorities are searching “people who are obviously no threat.” (Krauthammer, 564). He implies that Muslims are a threat and only they should be searched. This shows another type of racial stereotype that Christians, specifically white Christians, are better and they shouldn’t have to be searched. In another part of his essay, he clearly claims that Muslims are terrorists. He writes, “… the suicide bombers who attacked us on Sept. II were not Mc Veigh Underground. They were al-Qaeda: young, Islamic, Arab and male.” (Krauthammer, 564). In these types of situations, attaching any terrorist group to its religion arouses racism and provokes feelings of tensions among different religions. This again is an example of racism that American government is arousing, so that it can make the best political use of it. Therefore, the U.S. government will not try to bring an end to it.
The American government benefits from practicing a racist system, because the racist system gives it superiority over any other country, and thus it can do whatever it wants to do. Therefore, it is obvious that the U.S. government will never try to bring an end to this system and its own privilege. Since the American government serves it people- whites for the most part- American (white) citizens are also enormously benefiting from the current system and they support this system as much as they can. However, there are groups of people who challenge this racist system of the government, but they are very few in number compared to supporters of this system. Accordingly, as long as this current racist system of government continues and the majority of people support it the same way they do now, the issue of racism will always go along with it, and there won’t be any end.

References:
Ø Khan Adnan. “Bordering on Panic” Reading Life A Writer’s Reader. Eds. Inge Fink and Gabrielle Gautreaux. United States: Thomson Wadsworth 2005. 555.
Ø Krauthammer Charles. “The Case for Profiling” Reading Life A Writer’s Reader. Eds. Inge Fink and Gabrielle Gautreaux. United States: Thomson Wadsworth 2005. 563.
Ø Glossary. “Supplementary Reading (for Middle School)” 03.12.2006. www.adl.org/children_holocaust/more_resources.asp
Ø “Encyclopedia – Racism” 03.12.2006 www.kids.net.au/encyclopedia-wiki/ra/Racism

Dectatroship under democracy (feature)

دربلخ، حکومت دکتاتوری درتحت شعا ع دموکراسی

بلخ یکی ازولایات شمالی افغانستان است که درمرز بین افغانستان و شوروی سابق و کشور ازبکستان امروزی قراردارد. ولایت بلخ همواره درطول تاریخ بنابر موقعیت جغرافیایی اش مورد توجه حکومت های زمان قرارداشته است. اززمان روسها تا به امروزچشم هرقدرت طلبی براین ولایت باستانی وکهن بوده است. درزمان روسها در دهه 80 میلادی ولایت بلخ و شهرک بندری حیرتان یگانه مرزی بود که کمک های روسها به افغانستان انتقال میشد. ذخایر نفت، ودیپو های مهم اسلحه ومهمات دولت ببرک کارمل و داکترنجیب الله درشهرک مرزی حیرتان بود. با سقوط رژیم کمونستی درافغانستان مجاهدین سردمداران حکومت شدند. باروی کارآمدن احزاب اسلامی ولایات افغانستان همانند اموال شخصی مجاهدین بین احزاب مختلف تقسیم بندی شد. دربین احزاب اسلامی مجاهدین یک حزب که سابقه جهادی نداشت نیز نقش داشت که آن حزب جنبش ملی اسلامی جنرال عبدالرشید دوستم بود. ازاینکه شورش علیه حکومت داکتر نجیب الله از شمال افغانستان آغازشده بود و حزب جنبش درین شورش نقش برازنده داشت، عهده داران حکومت وقت ولایت شمالی جوزجان را که زادگاه دوستم بود به حزب جنبش ملی اسلامی مربوط ومنوط ساختند. با آغاز جنگ های داخلی درکابل همه احزاب تلاش ورزیدند تا ازین جنگ ها نفع برده و ساحه نفوذ خویشرا وسعت دهند. جنرال دوستم که درآن زمان از قدرت قابل ملاحظه برخوردار بود چشم حکمروایی بر ولایت بلخ را دوخت. همین بود که جنگ میان جنرال عطامحمد یکتن از قوماندانان حزب جمعیت اسلامی افغانستان به رهبری برهان الدین ربانی ، رئیس جمهور وقت، و جنرال دوستم درگرفت. پس از چندین جنگ های قلیل المدت و طویل المدت بین این دو، دوستم موفق شد تا عطا را از پای درآورده و به کوههای چهارکنت و مارمل درجنوب شهر مزارشریف متواری سازد. دوستم که از ملیت اقلیت ازبک بود همواره به مشوره یارانش تلاش میورزید تا ملیت خویشرا دربین ملیت های افغانستان مطرح سازد. این حس ملیت پرستی دوستم از یگانه راهی که میتوانست موفق شود، همانا دکتاتوری مطلق بود. دربین سالهای 1993 الی 1995 میلادی که ملیشه های ازبک حکومت محل(بلخ) را به تسلط داشتند، اصلاً فردی جرئت آ ن رانداشت که دربرابر حرف ازبک ها کلمهء برزبان بیاورد. حکومت دکتاتوری دوستم با سقوط کابل بدست طالبان به اوج خود رسید وحس جاهطلبی و یکه تازی دوستم نیز همچنان براوج خود رسید. این حس یکه تازی دوستم باعث شد که پای دوستم را درقتل جنرال رسول پهلوان یکتن از ظالمترین قوماندانان حزب جنبش ملی اسلامی(به اصطلاح عوام چنگیرقرن بیست) بکشاند. تبصره های عوام بر این محور میچرخید که دوستم از نفوذ رسول پهلوان درهراس است و خوف آن را دارد که مبادا روزی رسول پهلوان برعلیه وی قیام کند و فرمانروایی حزب جنبش ومهمتراز آن فرمانروایی ولایت بلخ را از دست وی گیرد. این تبصره ها اوج گرفت تااینکه باعث ازهمپاشی ملیت ازبک شد. جنرال ملک برادر جنرال رسول پهلوان بر علیه دوستم ایستاد و دوستم نیز از قدرتی که داشت استفاده کرده و او را متواری ولایت فاریاب زادگاهش ساخت. درین زمان که طالب ها پیشروی های چشمگیری درنقاط مختلف افغانستان داشتند ملک را متوجه خود ساختند. ملک با طالب ها سازش کرد وآنها را از طریق شهرمیمنه از سمت غربی شهرشبرغان به مزارشریف راه داد. توافق ملک با طالب ها مشروط به یک اصل بود که باید حکمروایی ولایت بلخ به ملک رهبر حزب جدید التاسیس جنبش اسلامی سپرده شود. طالبها که دراول به شرط ملک لبیک گفته بودند، باتصرف شهرمزاراز حرف خود انکارکردند و همین بود که جنگ میان همه نیروهای مسلح احزاب مختلف درشهرو طالبان درگرفت. ازاینکه طالبها درشهر کاملاً ناآشنا بودند درمدت کمتر از سه ساعت ازپادرآمدند. این سقوط طالبها ملیت اقلیت هزاره را برقدرت رساند، زیرا درجریان جنگ با طالبها دوستم به ازبکستان فرارکرده بود و ملک که هم که سازش ننگین را با طالبان کرده بود جرئت نمیکرد ادعای قدرت طلبی کند. باروی کارآمدن ملیت هزاره که از قرنها بدینسو همواره محروم نگهداشته شده بودند، دکتاتوری چنان به اوج خود رسید که زمان دوستم فراموش همه گردید. هزاره ها برای مدتی بربلخ حکمروایی داشتند تا اینکه طالبها موفق به تصرف شهرمزارشریف و تقریباً 95% افغانستان شدند. زمان حکومت طالبها نه تنها به بلخ وبلخیان بلکه به سایر افغانها و جهانیان هویداست. نقطه قابل ملاحظه درزمان طالبها مقاومت احمدشاه مسعود است. دوستم درازبکستان وسپس درترکیه زندگی میکرد. ملک درایران بسر میبرد. حاجی محمد محقق یکتن از قوماندانان نامدار وپرنفوذ حزب وحدت اسلامی ملیت هزاره نیز درایران متواری شده بود. یگانه حزبی که درآن زمان درافغانستان برعلیه طالبها مقاومت میکرد حزب جمعیت اسلامی افغانستان بود. این امر بر محبوبیت این حزب افزود. با ترور مسعود و حملات جیت های جنگی امریکا و همکاری زمینی ملیشه های احزاب مختلف که بسیاری اکنون به وطن برگشته بودند، طالب ها از پادرآمد. این بار امریکا و غرب شخصیت کاملاً جدیدی (حامدکرزی) را برصحنه آورد و برهان الدین ربانی را وادار به انتقال قدرت به او ساختند. حامد کرزی اکنون دیگر رئیس جمهور حکومت انتقالی افغانستان بود. دردوران حکومت انتقالی کرزی ولایت بلخ همواره درتحت حکمروایی حزب جمعیت اسلامی افغانستان بود. جنرال عطا محمد که اکنون به استاد عطامحمد نور مشهور شده بود سلطه قدرت را بدست داشت. لازم تذکر است که طالبها دردوران حکومت خویش کشت خشخاش را دربین مردم تشویق کرده بود و مردم از کشت و تجارت آن نفع خوبی میبردند. هویداست که با فروپاشی طالب ها و با روی کار آمدن حکومت کرزی همه چیز به یکبارگی تغییر نکرد. کرزی و جامعه جهانی با مشکلات و چالش های عظیمی مانند سکه زدن پول جدید برای افغانستان، تشکیل قانون اساسی، دایر کردن انتخابات آزاد، خلع سلاح نیروهای مسلح غیر مسئول و درردیف این همه ازبین بردن کشت خشخاش، روبرو بودند. مقاومت مسعود دربرابر طالبها و سپس تروروی توسط تروریستان القاعده نه تنها بر نفوذ حزب جمعیت اسلامی درکُِل افزود بلکه باعث این شد تا هرفرد از این حزب داد از مقاومت زده وازنام مسعود و مقاومت استفادهء سو کند. کرزی نیز که به این نکته بخوبی پی برده بود، تن به مصلحت ها درداده و وزارت دفاع را به فهیم ، وزارت داخله را به یونس قانونی و وزارت خارجه را به داکتر عبدالله سپرد. با عهده دار شدن سه وزارتخانه کلیدی، درحقیقت به قوماندانان و افراد حزب جمعیت اسلامی مجوز قانونی دکتاتوری درافغانستان توسط حامد کرزی و جامعه جهانی داده شد.
جنرال عطا محمد دیروز و استا عطامحمد نور امروزبا استفاده از نفوذ حزب جمعیت تسلط کامل بر تمامی مزارع تریاک درولایت بلخ حاصل کرد. قوماندانان محلی حاصل تریاک را جمع آوری کرده و سهم مربوط به وی را برایش میرساندند. این منبع عاید با عث شد تا عطامحمد درردیف دیگر نعمات دنیوی به سرمایه که اصلاً تصورنمیکرد دست یابد. درین زمان دوستم از دکتاتوری عطا محمد که زمانی توسط وی از پا درآمده بود نهایت رنج برده و چندین بار بالای شهر مزارشریف عملیات نظامی انجام داد، ولی عطا محمد دیگر آن شخص چندسال قبل نبود. عطا اکنون به قدرت، ثروت، و حمایت دولت مرکزی دسترسی کامل داشت. و دوستم با وجود همه تلاش ها هرگز به شهرمزار دستیاب شده نتواست. شکست های پی درپی دوستم باعث شد تا عطا به قدرت خود بخوبی پی ببرد. این بود که تغییرات کلی درادارات دولتی ولایت بلخ بار آورد. اکنون دیگر ولایت بلخ درظاهر جزء از حکومت مرکزی کرزی بود، ولی درحقیقت امر حکومت مطلق العنان عطامحمد وجمعیت اسلامی درین دیار حاکمیت داشت. باگذشت پنج سال از حکومت کرزی تغییرات زیادی در سایر ولایات افغانستان ببار آمد، ولی ازاینکه حزب جمعیت اسلامی نفوذ زیادی دربین مردم داشت، تغییرات در ساحات تحت کنترول این حزب کمتر دیده میشود. مشکلات حکومت کرزی از آغاز سال 2006 میلادی بدینسو درمناطق شرقی، جنوبی وجنوبغربی بیشترقابل ملاحظه است تا درمناطق شمالی. این امرباعث شده که کرزی به مردم ولایات شمالی کمترتوجه مبذول کند. عطامحمد نیز که اکنون یک شخصیت سیاسی است تا یک قوماندان نظامی، به باریکی این نکته پی برده و از قدرت خویش نه تنها درامورات دولتی بلکه حتی درمسایل مذهبی نیز استفاده اعظمی کرد. مثال خوبی از سوء استفاده قدرت عطا محمدنور تدفین پدرش درمحوطه آرامگاه حضرت علی (رض) خلیفه چهارم اسلام است. درست بخاطر دارم زمانی که عبدالعلی مزاری رهبر حزب وحدت اسلامی توسط طالبها به قتل رسید و دربین مردم مزارآوازه های پخش شد که گویا هزاره ها عبدالعلی مزاری را درمحوطه آرامگاه حضرت علی، درروضه مبارک بخاک میسپارند. تقریباً همه وهمه با آن مخالفت کردند. درپی این مخالفت دو دلیل عمده وجود داشت، اولاً اینکه ولایت بلخ درتحت کنترول هزاره ها نبود، و دوم اینکه عبدالعلی مزاری درمذهب تشیع بود، که در تناسب به اهل سنت نفوذکمتری درولایت بلخ و بالخصوص درشهرمزار شریف دارند. اکنون سوال اینجاست که آیا پدر عطامحمد نور کدام شخصیت مذهبی بود؟ تا جایی که من معلومات دارم نه. آیا کدام شهکار درطول تاریخ بلخ کرده بود که شایستگی آنرا داشت تا درمکان مقدسی مانند روضه ء مبارک بخاک سپرده شود؟ نه. پس چه دلیلی میتواند باعث این امرشود تا وی را در محوطه مقدسی تدفین کنند، جز اینکه پسرش عطامحمد نور یک دکتاتور است و هیچ قدرتی دربرابر وی تاب ایستادگی ندارد. هرآنچه او بخواهد میکند و هرآنچه او بگوید میشود.
با داشتن قانون اساسی (بنام) دموکراسی و با داشتن پشتیبان های قوی آزادیخواه غربی مانند ایالات متحده امریکا، بریتانیا، وسایر دول غربی دخیل درقضیه افغانستان هرگاه دموکراسی درافغانستان پیاده نشود، پس دیگر درهیچ زمانی نمیتوان تصورچنین امررا کرد. بامصلحت های که آقای کرزی درامورات افغانستان میکند، وضعیت هیچگاهی بهتر نخواهدشد.

گرهمین مکتب است واین ملا حال طفلان خراب میبینم

ذبیح الله نوری